Onlangs kwam ik bij een familie thuis om de uitvaart van hun moeder te regelen. Zij vertelde mij dat hun moeder precies had verteld hoe zij haar uitvaart wenste. Dat bleef niet zoals in veel situaties beperkt tot een gedichtje voor op de rouwkaart en 3 stukjes muziek voor in de aula.
Het hele gezin was volop actief. Zij hadden moeder zelf na het overlijden verzorgd. De kist werd zelf getimmerd. De rouwkaart werd zelf ontworpen. Moeder wilde graag haar afscheidsceremonie in het theater waar haar dochter werkzaam was. De familie bouwde het podium op met lampen en het decor van één van haar favoriete operettes. Ze zorgde voor de catering. De familie begeleidde hun moeder liefdevol naar het theater in hun eigen busje. En toen de kist tussen de bloemen in de spotlights op het podium stond, werd ze toegezongen met een prachtig liedje uit de operette en deelden de familieleden hun herinneringen.
Dit was op en top een persoonlijk afscheid, waarbij de familie volop hun eigen bijdrage heeft geleverd en op een vertrouwde plek afscheid kon nemen. Ik gun iedereen deze keuzevrijheid!
