Op 5 maart jl. werd mijn vader 80 jaar. Mijn broer en ik organiseerden een verrassingsfeest voor hem met een swingende Surinaamse band. Hij wist van niks en kwam verwonderd de feestzaal binnen. Maar de grootste verrassing was dat zijn broertje Harold, die ernstig ziek was geworden, de kracht had om te komen. Het was een emotioneel weerzien en tegelijkertijd vierden wij het leven.
Bijzonder vond ik het ook dat mijn oom Harold met mij danste. Waar haalde hij de kracht vandaan? Heel intens heb ik die dans met hem beleefd.
Afgelopen zondag zijn mijn vader, mijn broer en ik naar het hospice gegaan om afscheid van oom Harold te nemen. We hebben nog met hem kunnen praten. Dankbaar ben ik o.a. voor dat hij mijn oom was, de vertrouwde gesprekken die we hadden en voor onze laatste dans.
In de nacht van zondag op maandag is hij rustig in zijn slaap overleden, zoals hij dat wenste.
Adjossi oom Harold, rust zacht en waka boeng!
