Tijdens de begrafenis maakte een bijzonder moment diepe indruk op mij … en op iedereen die erbij was. Een kleindochter nam haar gitaar mee naar het graf van haar opa. Daar, in alle stilte, zong en speelde ze een lied voor hem.
Later zei ze dat haar stem een beetje trilde. Maar wat wij hoorden, was puur. Haar woorden kwamen recht uit haar hart … vol liefde, warmte en verdriet.
“Mag ik een foto van jou delen in mijn blog?” vroeg ik haar. “Je muzikale bijdrage was zó bijzonder. Ik wil graag met anderen delen hoe mooi je hebt gezongen en gespeeld. Misschien inspireert het andere kleindochters om op hun eigen manier afscheid te nemen. De één kiest voor muziek, de ander voor woorden, of een gebaar dat bij hen past.” Ze vond het goed.
En toen ik het aan haar oma vroeg, zei zij trots: “Zeker! Ik ben zó trots op haar dat ze dat durfde!”
Lieve familie, ik wens jullie alle liefde en kracht toe bij het gemis van je man, jullie vader en opa. En lieve kleindochter … ik wens je nog vele prachtige muzikale belevenissen toe.
