Hij was 39 jaar en zijn grootste wens was om naar Spanje te gaan. Door zijn gezondheid leek dat een onhaalbare droom. Tot zijn beste vriend besloot het anders aan te pakken. Stap voor stap plande hij zorgvuldig de reis, waardoor het tóch mogelijk werd. En zo vertrokken ze samen, vol goede moed.
Plotseling afscheid
Na een paar dagen onderweg kwamen ze aan op de camping. Enthousiast belde hij zijn moeder om te vertellen dat ze goed waren aangekomen. Maar nog geen kwartier later werd ze opnieuw gebeld. Dit keer met het onvoorstelbare bericht: haar zoon was plotseling overleden.
Zijn moeder wilde hem nog één keer thuis
De familie was radeloos. Ze wilden maar één ding: bij hem zijn. Maar Spanje was ineens zó ver weg. Door alle formaliteiten duurde het uiteindelijk elf dagen voordat hij terug in Nederland was. In die tussentijd sprak ik met zijn familie over hun wensen.
Zijn moeder vond het ongelooflijk dat haar zoon nooit meer thuis zou komen. Toen ik voorstelde om hem thuis op te baren, in de woonkamer, keek ze me verwonderd aan. “Ja,” zei ze vol overtuiging. “Dat wil ik.” Gelukkig was zijn lichaam dankzij de balseming nog mooi gebleven. Ze kon hem nog zien en aanraken.
Gewoon thuis, zoals altijd
Ik had al gemerkt hoe warm en gastvrij deze familie was. Daarom stelde ik ook voor om de uitvaart gewoon thuis te houden. Niet in een aula, maar in de vertrouwde woonkamer. Daar waar zijn vrienden altijd welkom waren.
Sinas, confetti en Gabbertje
Natuurlijk werd er Sinas geschonken … zijn favoriete drankje. Zijn muziek klonk. Familie en vrienden deelden herinneringen, lachten, huilden en vertelden leuke anekdotes.
En toen, aan het eind van de dag, begeleidden we hem naar de rouwauto. Maar niet voordat zijn lievelingsnummer werd opgezet: Daar gaat Gabbertje. De confettikanonnen knalden, precies zoals hij dat altijd deed in het huis van zijn moeder, tot haar grote schrik.
Hij werd uitgezwaaid … vol liefde, met een glimlach, een traan en zijn muziek.
Veel te vroeg. Maar wat hebben ze hem een prachtig afscheid gegeven … recht uit het hart.
