“Ik regel en betaal de uitvaart, maar ik kom niet,” zei een broer.
Ik keek hem verbaasd aan.
Hij vertelde dat hij al te veel familieleden had verloren aan een niet-natuurlijke dood. Het was hem te zwaar.
Toen vroeg hij, verwonderd: “Waarom moet er altijd muziek zijn op een uitvaart? Ik bén DJ, maar waarom moet het altijd zo?”
“Wat zou jij willen?” vroeg ik.
Hij zei: “Verstilling.”
“Waarom kies je daar dan niet voor?”
Hij keek mij aan. “Kan dat?”
“Als jij dat wilt,” zei ik, “dan kan dat.”
Zijn blik ging de kamer rond en zocht naar bevestiging van de familie. Ze knikten. Het was goed zo.
Alleen wisten ze geen plek waar het echt stil was. Maar ik wel, omdat ik altijd uitkijk naar bijzondere uitvaartlocaties. We zijn direct met z’n allen naar een paar locaties gereden. In het weiland van Cultureel Centrum De Stompe Toren in Spaarnwoude gebeurde het. Ze voelden het meteen. Dit was dé plek!
En de broer kwam uiteindelijk toch naar de uitvaart van zijn broer. Hij was opgelucht dat hij op deze manier afscheid kon nemen. Het bewijs van zijn aanwezigheid is deze prachtige foto die hij zelf maakte.
Een uitvaart zonder muziek en in de buitenlucht. Ze deelden niet alleen herinneringen met elkaar, maar ook zelf meegenomen hapjes en drankjes. Zo omringden ze hun dierbare en waren ze dicht bij hem, op picknickkleden rond de kist.
Voor mij stond dit afscheid symbool voor durven kiezen wat echt bij je past. Niet wat we allemaal gewend zijn, maar juist wat klopt.
Welke manier van afscheid nemen past bij jou? Maak het bespreekbaar bij je familie en vrienden door je reactie te delen of stuur de blog gewoon door.
