Ze was 91. En op de dag van haar afscheid stond haar paarse hoed op de kist. Die had ze zelf gemaakt. In haar jongere jaren ontwierp en verkocht ze hoeden. Ze had gevoel voor stijl, hield van mooie kleding en goed eten. Biefstuk en groentes van Albert Heijn? Nee, daar was ze niet van.
Ze ontmoette haar achterneef op de uitvaart van zijn vader. Vanaf dat moment zagen ze elkaar vaker. Haar hart zat op haar tong. Dat maakte het niet altijd gemakkelijk. Maar hij voelde dat het nodig was. Hun contact was puur en recht uit het hart.
Zo nu en dan gingen ze samen chique uit eten, wat haar voorkeur had.
Toen ze overleed, belde hij mij. Het was hem even ontschoten van welke uitvaart hij mij kende. Maar we hadden elkaar drie jaar geleden ontmoet, bij de uitvaartbespreking van haar goede vriend. Die middag zei ze nog: “Ik heb helemaal niks lekkers in huis.”
Ik zei lachend: “Ik heb net in een vreetbui allemaal koeken gekocht.” We hebben ze samen met haar achterneef opgegeten. Samen eten is toch altijd gezelliger.
En nu zaten we daar weer aan haar tafel in haar huis, maar nu zonder haar. De achterneef en ik regelden samen het afscheid. Tussendoor belde hij met haar zus van 96. Een vrouw die hij nog nooit ontmoet had, maar waar hij wel elke maand mee belde om haar op de hoogte te houden van de gezondheid van haar zus.
Hij wilde het goed doen, voor hen allebei. Maar de communicatie verliep niet altijd makkelijk. De zus had goed voor ogen wat ze wilde, maar het was lastig schakelen via de telefoon. De overleden zus had wensen die haar 96-jarige zus niet wist, en andersom net zo goed. Achterneef zat daar tussenin.
En dat is precies waarom het zo fijn is als mensen bij leven hun wensen op papier zetten. (Zie ook mijn wensenfolder op mijn website.)
Uiteindelijk werd het een intiem afscheid, met zo’n twintig mensen in een kleine aula. Er is gesproken. Er is stil geluisterd. Haar muziek klonk. En na afloop stonden er heerlijke hapjes en drankjes klaar.
En haar paarse hoed? Die lag op de kist, als een soort samenvatting van wie ze was. Stijlvol, uitgesproken, eigen.
Haar zus ging met een tevreden glimlach naar huis.
En ik daarom ook.
De achterneef bedankte mij vriendelijk, en liet een lieve Google-review achter.
